Inmiddels zijn we meer dan 10 jaar onderweg met de Rustplek. Hoe is het eigenlijk begonnen? Waarom was het nodig en waarom is het nog steeds nodig? Welke rol hebben de vrijwilligers bij de rustplek? En hoe is het om gastgezin te zijn? Welke mooie ervaringen neem je mee en wat zijn de uitdagingen?
Marcel Koning van Mozaiek033 is in deze podcast in gesprek met Udo Hermann, een van de grondleggers van het concept De Rustplek.
Wil jij meer over weten? Neem met ons contact op via het contactformulier of stuur ons een mail.
MINI INTERVIEW
Met Joshua, Levi en Joëlla
Veel van onze gastgezinnen zijn jonge gezinnen. Daarmee bieden niet alleen de volwassenen opvang, maar ook de kinderen. We besloten enkele van hen heel kort wat vragen te stellen tijdens de jaarlijkse meeting. Heel kort, want er was genoeg te doen op die middag.
Uit dat korte gesprek bleek één ding heel duidelijk: de familie Geertsma doet het samen!
Hoe is het om gastopvang te bieden?
‘In het begin wel raar en wennen. Maar daarna gewoon. Je merkt er niet veel van, omdat hij bijvoorbeeld boven zit. Het is wel gezellig en soms doet hij een spelletje met ons.’
Wat zijn leuke dingen van iemand opvangen in huis?
‘We hebben een nieuw spel geleerd van de gast!’
Wat is er niet zo leuk?
‘Soms praten onze ouders heel lang, de gast had iets moeilijks meegemaakt. En onze speelplek op zolder is weg, dat is wel jammer.’
.
.
.
.
De coördinator van De Rustplek Dordt heeft een gezellig voorleesboek geschreven, met als thema dakloosheid. Elza Hogendoorn, de auteur, stond als vrijwilliger aan de start van de Dordtse afdeling van De Rustplek. Het onderwerp leefde dus voor haar en dat uitte zich in een verhaal.
Het verhaal gaat over Nina en Silas, die van een enorme doos een huis maken. Tegelijk horen ze van hun papa en mama dat er iemand door de buurt zwerft die geen eten heeft en ook geen huis. Ze besluiten naar hem of haar op zoek te gaan om hun kartonnen huis aan te bieden. Hoe dat afloopt, moet je uiteraard zelf lezen.
Naast het feit dat het boekje leuk is om voor te lezen, geeft het kinderen op hun niveau inzicht in dakloosheid en in wie de mensen zijn die dakloos raken.
Heb jij dit jaar ook weer zo genoten van The Passion?
De ‘Passion talk’ naderhand vonden wij een prachtige aanvulling op het geheel en maakte het plaatje compleet, nou ja.. compleet? Dat is natuurlijk the Passion Hemelvaart! Ben jij daar ook zo benieuwd naar? Wij ook! In de eerste plaats natuurlijk omdat het hele verhaal over Jezus vertelt wordt. Maar voor ons wordt het nog iets specialer; want voor deze uitzending is De Rustplek gevraagd of er een aantal gasten en gastgezinnen hun verhaal willen delen.
Verhalen van huizen die open gaan en harten die geraakt worden.
Kijk je mee donderdag 26 mei?
De Rustplek groeit!
We zijn zó blij te kunnen vertellen dat er een nieuw Rustplek initiatief is gestart in Ridderkerk 🎉 de samenwerking is een feit!
Vier enthousiaste leden van verschillende kerken in Ridderkerk vormen het kernteam dat het concept van de Rustplek gaat uitrollen.
De aankomende tijd zal de Rustplek Nederland intensief betrokken zijn bij alle nieuwe stappen die genomen gaan worden.
Een eerste gastgezin heeft zich al aangemeld, wie sluit zich aan? Ook vrijwilligers voor trajectondersteuning zijn hard nodig.
De Rustplek Ridderkerk is er in elk geval klaar voor de start!
Als onderdeel van de Rustplek Nederland kwam ik in contact met het Schippersechtpaar Wim en Lenie Peggeman uit Dordrecht. In de weekenden zijn zij meestal thuis in hun stenen huis en wordt hun schip ergens ‘geparkeerd’. Door de week vaart het schip lange dagen bij weer of geen weer. Het schip (let wel GEEN boot!) is maar 2 jaar oud en verrassend ruim met een eigen hut voor gasten of, zoals in mijn geval, iemand die een keer wil ervaren hoe het op zo’n schip nu reilt en zeilt. Het gastvrije schippersechtpaar heeft vaker ‘verstekelingen’ aan boord en na zelf ingescheept te zijn begreep ik ook waarom gasten graag terugkomen. Het is overigens echt verbazingwekkend om te ervaren hoeveel uitspraken en woorden in onze taal met de scheepvaart verbonden zijn.
Mijn insteek was om uit te vinden hoe een week meevaren op een binnenschip voelt om daarna te kijken of dit schip ook een plek voor andere mensen is om een week tot rust te komen. Dat was namelijk de reden waarom Wim en Lenie de Rustplek hebben benaderd; mensen een week rust te gunnen.
Het ‘er niet af kunnen’ dwong mij om afstand te nemen van alles wat buiten de boot valt. Het wordt dan roeien met de weinige riemen die er zijn.
Smalle gangetjes, steile trappen en eigenlijk alleen je eigen (ruime) slaapkamer waar je op jezelf kan zitten. (Ik vergeet expres even de enorm ruime woonkamer te vermelden met een eethoek om van te smullen) Het dwingt je om na te denken en het hielp mij persoonlijk om bv het zelfgekozen afscheid van mijn baan te relativeren.
De wereld komt vanuit een heel ander perspectief aan je voorbij. Na verloop van veel water gooiden mijn gedachten het vanzelf al op een andere boeg en dat was een verfrissende ontdekking.